به قلم سردبیر

تغییر زبان نشریات علوم پزشکی،خواب در چشم ترم می‌شکندروند رو به فزونی درخواست‌های تغییر زبان نشریات علوم پزشکی به انگلیسی از یک سو تحسین‌برانگیز است، زیرا حاصل مطالعات و تحقیقات پژوهشگران ایرانی در سطح جهانی انتشار می‌یابد و از سوی دیگر برای نگارنده به عنوان عضو کمیسیون نشریات، خون‌آور است زیرا نسخه فارسی مقالات ناپدید می‌گردد. هرچند که با درخواست مؤکد نگارنده و تأیید کمیسیون، از این به بعد ظاهراٌ باید حداقل خلاصه فارسی مقالات نیز انتشار یابد ولی تندباد برخاسته از مد و بعضاٌ اجبار، شدیدتر از این گونه حرفهاست که بوی گلی ویا رنگ نسترنی بجا ماند. زبان فارسی، تنها مجموعه کلمات در قالب لغت‌نامه یا کتاب‌های دستور زبان نیست. ادبیات فارسی دارای ریشه کهن فرهنگی در قرون و اعصار است، قالب فرهنگ از غرب چین تا شرق اروپا، از آسیای میانه تا جنوب خلیج فارس است، جزء مهم فرهنگ اسلامی- ایرانی است، در اصل پانزدهم قانون اساسی و در برنامه پنجم توسعه و همچنین در سند چشم‌انداز رسمیت، ترویج و گسترش آن مورد تأکید قرار گرفته است. بطور کلی حفظ و صیانت از زبان مادری جزئی از حقوق بشر تلقی می‌شود و امحاء تدریجی بیش از40% زبان‌های دنیا از نگرانی‌هلی یونسکو می‌باشد. بنابراین تکلیف چیست؟ بنظر می‌رسد با توجه به شاخص‌های مرتبط با نقشه جامع علمی، گریزی از حرکت در جهت تولید دانش به زبان انگلیسی نباشد. نویسنده در همکاری با مسئولین سابق دانشکده و به عنوان قسمتی از طرح استراتژیک آن، پیشنهاددهنده جذب و صدور دانشجو و استاد به کشورهای فارسی زبان بوده و هستم که شاید بیشتر به مزاح شباهت داشته است. از سوی دیگر باید اذعان نمایم که علاقه قلبی خود را به زبان‌های خارجی و بطور خاص انگلیسی نمی‌توانم کتمان نمایم و دلیل آن نیز مسئولیت زبان انگلیسی تخصصی دانشجویان تا سال گذشته بود. بنابراین تصمیم گرفته‌ایم «هردوانه» را برگیریم یعنی به حول و قوه الهی، انتشار «مجله دانشکده دندانپزشکی» در آینده نزدیک به زبان انگلیسی و با یک ویژه‌نامه به زبان فارسی که حاوی کلیه مقالات سال است، صورت گیرد. تا چه پیش آید و چه در نظر افتد.